Van Halen begon ermee in 1984. In 1992 volgden Kris Kross en House of Pain. De laatste had het echter over ‘jump around’. Gedachten van hoogbegaafde mensen springen nog weleens heen en weer, van de hak op de tak of van hot naar her. Dit kan tot gevolg hebben dat leerkrachten in het basisonderwijs denken aan het ‘stempel’ ADHD. Dit is in een aantal gevallen ook daadwerkelijk de juiste diagnose. Volgens James Webb in zijn ‘Misdiagnose van hoogbegaafden’ zijn er passende interventies mogelijk bij een onjuiste diagnose, maar om die discussie voor te zijn zal ik mij beperken tot het gegeven zoals omschreven in de titel.
Ik las onlangs ‘het’ boek van Randall Munroe waarvan ik ter illustratie toch 1 van de absurde hypothetische kwesties met de wereld wil delen. Mede omdat ik mezelf deze vraag weleens heb gesteld toen ik een jaar of 10 was. Ik zou mij zo kunnen voorstellen dat ik in dit verhaal niet uniek ben.
Wat zou er gebeuren als iedereen op Aarde zo dicht mogelijk bij elkaar zou gaan staan, zou springen en op exact hetzelfde moment weer op de grond terecht zou komen?
Deze vraag is eerder onderzocht door ScienceBlogs en The Straight Dope en zij omvatten de bewegingsleer vrij goed, maar zij hebben niet het hele verhaal verteld. Laten we de zaak eens van dichtbij bekijken.
Aan het begin van dit scenario is de gehele Aardse populatie op een of andere manier samengebracht op één plaats. Deze menigte neemt een gebied in ter grootte van Rhode Island. Er is echter geen reden om de vage zin ‘een gebied ter grootte van Rhode Island’ te gebruiken. In ons scenario zijn alle mensen daadwerkelijk in Rhode Island. Klokslag 12 uur ’s middags springt iedereen. Zoals elders besproken, zal dit geen invloed hebben op de planeet. De Aarde is meer dan 10 triljoen kaar zwaarder dan ons. Gemiddeld kunnen wij mensen op een goede dag een halve meter in de lucht springen. Zelfs als de Aarde stijf zou zijn en direct zou reageren, zou ze minder een atoom naar beneden geduwd worden. Vervolgens valt iedereen weer terug op de grond. Technisch gezien, levert dat veel energie op, maar omdat het om een groot oppervlak gaat, zal het niet veel meer opleveren dan voetstappen in een hoop tuinen. Een kleine drukgolf zal zich spreiden over het Noord-Amerikaans continentaal vlak en zal verdwijnen zonder veel effect. Het geluid van al die voeten die de grond raken veroorzaakt een luid gebrul dat enkele seconden zal aanhouden. Uiteindelijk zal het stil worden.
Seconden zullen voorbij gaan. Iedereen kijkt rond, een hoop ongemakkelijke blikken, iemand kucht. Een mobiele telefoon wordt tevoorschijn gehaald. Binnen enkele seconden zal de rest van de 5 miljard aanwezige telefoons volgen. Elke telefoon, zelfs die binnen het aanwezige netwerk, zullen ‘geen signaal’ tonen op het scherm. Het complete netwerk is bezweken onder de immense belasting. Buiten Rhode Island komen verlaten machines tot stilstand. De T.F.Green luchthaven van Warwick kan een paar duizend passagiers per dag aan. Er vanuit gaande dat ze het goed georganiseerd hebben (daarbij ook rekening houdend met het halen van brandstof), zouden ze daar met 500% van de capaciteit jaren voor nodig hebben om een deukje in de massa te krijgen.
De aanwezigheid van nabije vliegvelden zal de vergelijking weinig veranderen, noch het regionale spoorwegsysteem. Mensen zullen aan boord klimmen van grote containerschepen in de haven van Providence. maar voldoende rantsoen meekrijgen voor zo’n lange zeereis zal een uitdaging worden.
Alle 500.000 auto’s van Rhode Island zullen worden geconfisqueerd. Binnen afzienbare tijd zullen de I-95, de I-195 en de I-295 onderdeel zijn van het grootste verkeersinfarct van de planeet. Het merendeel van de aanwezige auto’s zal opgeslokt worden door de menigte, maar een paar gelukkigen zullen ontsnappen en gaan dwalen over het verlaten wegennetwerk.
Sommigen zullen voorbij New York of Boston komen voordat ze zonder benzine komen te staan. Omdat er waarschijnlijk geen elektriciteit is op dit moment en in plaats van op zoek te gaan naar een werkende benzinepomp, is het makkelijker om uit de auto te stappen en een nieuwe te stelen. Wie houdt je tegen? Alle agenten zijn toch in Rhode Island.
De rand van de massa zal zich verder verspreiden richting het zuiden van Massachusetts en Connecticut. De kans dat twee mensen die elkaar tegenkomen dezelfde taal spreken is heel klein en vrijwel niemand kent de omgeving. De staat wordt een chaos van samenvoegende en instortende sociale hiërarchieën. Geweld is normaal. Iedereen heeft honger en dorst. Supermarkten raken leeg, schoon drinkwater raakt op en er is geen goed systeem om het te verspreiden.
Binnen enkele weken zal Rhode Island een begraafplaats zijn voor miljarden mensen.
De overblijvers zullen zich verspreiden en zullen worstelen om een nieuw bestaan op te bouwen bovenop de overblijfselen van de oude. De soort wankelt, het aantal is sterk afgenomen, de baan van de Aarde is niet veranderd, ze draait nog precies zo, als vóór de grote sprong.
Maar we weten het nu in ieder geval.
Uit: What if? – Randall Munroe